Je bent hem vast weleens tegengekomen, de grommende en blaffende hond die zich aan het uiteinde van een strakke riem compleet uitleeft. Stiekem wordt er met één oog afwijzend naar de eigenaar gekeken terwijl die zich ondertussen opgelaten voelt door het gedrag van zijn/haar hond.
Aangelijnd uitvallen naar andere honden is helaas een veel voorkomend probleem waarbij angst vaak aan de grondslag ligt.
Allereerst moeten we ons realiseren dat ook honden een “persoonlijke zone” hebben. Zeker wanneer honden zijn aangelijnd en dus beperkt zijn in hun bewegingsruimte vinden veel honden het niet fijn als een andere ( onbekende ) hond in die “zone” komt. Daarnaast speelt ook mee dat een hond simpelweg een andere hond niet leuk kan vinden.
Een hond kan natuurlijk ontzettend goed communiceren. Soms wordt dit echter niet goed door een andere hond begrepen. Dit kan bijvoorbeeld komen doordat de andere hond te enthousiast is en daardoor de signalen mist. Als een hond in een dergelijk geval aangelijnd is en het baasje ook deze signalen mist dan kan de angst in die mate groeien dat een hond geen andere uitweg ziet dan een flinke snauw geven, vluchten is aangelijnd namelijk niet mogelijk. Voor beide honden is zo’n ervaring dan niet leuk.
Soms lijken we te vergeten hierbij stil te staan. We vinden het heel normaal dat onze hond het allemaal maar goed moet vinden.
Het mooie is dat we er samen voor kunnen zorgen dat een hond niet in de positie hoeft te komen waarin een snauw de enige uitweg lijkt te zijn. Gewoon door erbij stil te staan dat fijn sociaal contact alleen plaats kan vinden als beide partijen er aan meewerken. En te beseffen dat hoe leuk, lief en schattig je hond ook mag zijn niet iedere andere hond daar hetzelfde over denkt.
Als we allemaal een paar simpele basisregels hanteren, houden we het voor iedere hond leuk en kunnen we dus al veel problemen voorkomen.